Κεφάλαια 10 έως 12

10

Ο Μίμης είχε μια μικρή αγωνία, αλλά την κράτησε για τον εαυτό του. Το ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει τις προγραμματισμένες εκπομπές, όλα έβαιναν κανονικά, κι αυτό ακριβώς τον φόβιζε. Το προ των Φώτων εξέπνεε, μία και σήμερα, και ανακοίνωση καμία. Η αεροπειρατεία απ' ό,τι φαίνεται είχε φέρει τα πάνω κάτω.

Ο Μίμης δεν άντεξε κι έκανε, μέσα του φυσικά, τον ειρωνικό συνειρμό. Τον περασμένο Απρίλιο ήταν ο Θεός της Ελλάδος που έδωσε στην μπασκετική ΑΕΚ το Κυπελλούχων στο Στάδιο. Τον Αύγουστο ήταν ο φιλέλλην Θεός που έσωσε τον πρωθυπουργό από τον εκρηκτικό μηχανισμό στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Τώρα που η αεροπειρατεία έληξε αισίως, ήταν σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι θα γινόταν η σχετική μεταφυσική αναφορά. Αν ήμουν στη θέση του, θα τα συνδύαζα περίφημα. Δεν ήταν όμως στη θέση του και γι' αυτό δεν είχε καμία βεβαιότητα για το αν η επικαιρότητα θα επισκίαζε τα όσα ήταν, υποτίθεται, προγραμματισμένα.

Όταν επιτέλους έγινε η έκτακτη σύνδεση και ακούστηκε η φωνή του πρωθυπουργού, η καρδιά του Μίμη άρχισε να χτυπά δυνατότερα. Από τα πρώτα κιόλας λόγια σχημάτισε την εντύπωση ότι η ομιλία θα ήταν δύο τρίτα αυτοσχεδιασμός και ένα τρίτο κείμενο, ξεκινώντας από τον αυτοσχεδιασμό. Ήταν αποφασισμένος να κάνει υπομονή.

…Όταν ένας κυβερνήτης έχη την ευθύνην ενός αριθμού ανθρώπων, που τους έχει επάνω εις το αεροπλάνον, και τίθεται προ του διλήμματος ν' αντιδράση εις τον ερχόμενον με ένα όπλον, που ημπορεί να είναι και αγιοβασιλιάτικον… Ο Μίμης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα χαμόγελο.

Η ομιλία συνεχιζόταν: …Ημπορούμεν να ξέρωμεν ότι κανείς δεν φέρει όπλον, έστω και εάν το όπλον του είναι σουγιάς; Θα έπρεπε όλους να τους γυμνώνωμεν από επάνω έως κάτω… Ο Μίμης σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να βαδίζει νευρικά.

Κάποια στιγμή φάνηκαν να τελειώνουν οι αυτοσχεδιασμοί. Ήταν η ώρα για την ανακοίνωση-σεισμό. Και πράγματι:

Το Τάμα του Έθνους, μια νέα εκκλησία αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, επρόκειτο να κατασκευαστεί στον λόφο των Τουρκοβουνίων. Το τάμα ήταν μια υπόσχεση που είχε δοθεί από τους αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας κατά την τέταρτη εθνοσυνέλευση στο Άργος, το 1829. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Σωτήρα Χριστό, που σίγουρα είχε βάλει το χεράκι του για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, οι ήρωες του '21 είχαν τάξει έναν υπέρλαμπρο ναό, που όμως – κατά τον πρωθυπουργό – δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Μετά από 140 χρόνια, η Εθνική Κυβέρνησις ήταν αποφασισμένη να εκπληρώσει αυτήν την οφειλή, με τη βοήθεια όλων των Ελλήνων Χριστιανών.

Η βοήθεια στην οποία αναφερόταν ο πρωθυπουργός ήταν φυσικά οικονομική. Μίλησε για τον έρανο, χωρίς να αναφέρει στοιχεία του ειδικού τραπεζικού λογαριασμού, τα οποία ο ελληνικός λαός θα μάθαινε εν ευθέτω χρόνω διά του Τύπου. Μίλησε επίσης και για τον οβολόν του Έλληνος, χωρίς να μπαίνει σε δυσάρεστες λεπτομέρειες περί εισφορών, κρατήσεων, τελών, φόρων και λοιπών συνωνύμων της λέξης οβολός. Κι όταν έγινε λόγος για το αυτόνομον ίδρυμα, ο Μίμης έφερε στο νου του τον γκρίζο Υπηρεσιακό Παράγοντα του Υπουργείου Παιδείας.

11

Οι συνειρμοί του καθενός ήταν διαφορετικοί. Ο Γρηγόρης, για παράδειγμα, ακούγοντας για το αυτόνομον ίδρυμα θυμήθηκε τον Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό, τον πανταχού παρόντα στην οικονομική δραστηριότητα της γενέτειράς του. Αυτό που σκέφτηκε του φάνηκε υπερβολικά αφελές και αταίριαστο με την περίσταση, κι έτσι προτίμησε να μη μοιραστεί τίποτα με την Κατερίνα και τα ξαδέρφια της, που άκουγαν την ομιλία από το ραδιόφωνο του καφενείου.

Η Κατερίνα δεν έκανε κανένα συνειρμό. Το ζήτημα ήταν θρησκευτικό και άρα, εξ ορισμού, πολύ σοβαρό για να παίξει κανείς.

Κι ο Νικόλας απ' τη θρησκευτική πλευρά το είδε. Στην πιο πρακτική της έκφραση όμως. Μεταμόρφωση ήταν ένα ξωκλήσι στο νησί. Φαντάστηκε τον πρωθυπουργό ή έστω τον Νομάρχη να ανακοινώνει έρανο για την ανακατασκευή αυτής της Μεταμόρφωσης. Μετά σκέφτηκε ότι η φαντασία του ήταν μεγάλη κι αυτό ίσως ήταν κακό.

Ο Σωκράτης έτρωγε τα νύχια του, από συνήθεια και όχι για κάποιο λόγο της στιγμής. Εκείνος όταν άκουσε για αυτονομία σκέφτηκε το εικοσιδύο. Κι αμέσως μετά θυμήθηκε την κουβέντα στο τραπέζι του γάμου. Θύμωσε με τον εαυτό του, ένιωσε να κοκκινίζει. Τι πράγματα ήταν αυτά που κάθονταν και συζητούσαν, πάλι καλά που ήταν σε οικογενειακό κύκλο αν και ποτέ δεν μπορούσες να ξέρεις. Δεν ήταν εποχή για μπλεξίματα.

12

Το επόμενο κιόλας πρωί, παρότι ήταν Κυριακή, το Γραφείου Τύπου της κυβέρνησης ξεκίνησε την ενημέρωση προς τις δημόσιες υπηρεσίες και τις ξένες πρεσβείες, στέλνοντάς τους με τηλέτυπο το ακριβές κείμενο της ομιλίας του πρωθυπουργού. Δεν θα ενημερώνονταν βέβαια όλοι οι παραλήπτες την ίδια ώρα. Υπήρχαν προτεραιότητες. Το μήνυμα προς τη Μαδρίτη ήταν από τα πρώτα που έφυγαν.